 |
|
“Heeft u misschien een euro voor mij?”
De man die dit zei droeg een deken om zijn schouders. Bij elke voorbijganger hield hij zijn hand op en herhaalde de frase. Een jonge vrouw, een meisje nog, hield haar tred in.
“Een euro?” vroeg ze. “Waarvoor?”
“Eten.” zei de man. “Een euro, alstublieft.” De vrouw aarzelde.
“Ik geef gewoonlijk niet op straat.” zei ze (bij het woord ‘gewoonlijk’ was de man een fractie dichter naar de vrouw gekomen), “Maar wacht es.”
De vrouw opende haar boodschappentas en haalde er een banaan uit.
“Alstublieft.” zei ze. De man pakte het fruit wat verbijsterd aan. Hij bekeek het, terwijl de vrouw aanstalte maakte verder te lopen.
“Ik hoef hem niet.” zei de man en stopte de banaan terug in de handen van de vrouw. “Hij is niet rijp.” voegde hij eraan toe.
Nu was het de beurt van de vrouw om verwonderd te raken.
“Niet rijp?” zei ze. Ze hield de banaan even in haar hand. Toen dook ze weer in haar tas. Een andere banaan kwam tevoorschijn. Die stopte ze de man toe.
“Hier.” zei ze. “Een andere.”
De man weigerde ook deze.
“Ze zijn allemaal hetzelfde.” vond hij. “Deze is ook niet rijp. Ik eet niets wat niet rijp is.”
Hij besloot een einde te maken aan deze ongemakkelijke scene met een hoog Samaritaan-gehalte en wende zijn blik af. Over de schouder van de vrouw keek hij naar de andere passanten. De vrouw stond verstijfd.
“Ik…” begon ze, maar de man onderbrak haar.
“Dag mevrouw.” zei hij zonder haar aan te kijken. De vrouw stopte de tweede banaan terug in de tas en liep weg. Eerst aarzelend en half naar de man gekeerd. Toen draaide ze haar hoofd en verdween.
[De man was opgelucht dat het over was. Hij hief zijn hand en vroeg de mensen weer om geld. Een euro maar. Voor eten.]
Tja. En daarom geef ik ze dus ook geen geld. Geld voor eten. Maar eten zelf is niet goed genoeg voor ze. Dus waar hebben ze dat geld dan voor nodig? Drugs? Drank? Nee. Ik geef ook niet aan zwervers. Ik betaal al belasting voor gaarkeukens, nachtopvang en methadonverstrekking.
{Mowl: jammer genoeg betaalt de overheid niet alles wat ik menselijk wenselijk acht.}
Hetzelfde vooroordeel schoot door mijn hoofd, toen ik onlangs uit de auto stapte en een verlopen jongeling me om kleingeld vroeg. Hij had honger, zei hij. Ja-ja, dachtik. Een gemeen glimlachje sierde mijn mond toen ik opeens moest denken aan een restantje stroopkoeken in de auto (waren toch van die vieze brosse). Ik overhandigde het verfrommelde pakje, verwachtte een weigering, maar werd tot mijn grote verbazing overladen met dankbaarheid.
P.S.: Ik geef nooit geld, is geen oplossing.
{Mowl: als je iets geeft is het wel net makkelijk om iets vies en bros te geven.}
haha,.. van die brosse uit een muf dashbordkastje, niet echt een presentje!
{Mowl: een taaie stroopwafel daarentegen…}
Hij wil dus drugs, of drank, dat is duidelijk.
{Mowl: of de dokter heeft hem gewaarschuwd voor onrijp fruit.}
Ik zou ook een banaan geven! zeker na de keer dat ik, ingaand op een larmoyant verhaal,bedrogen bleek door een junk.Rauw vlees geven gaat me echter te ver…….
{Mowl: waar zijn de eerlijke junks gebleven?}
‘Hier, een lekker tartaartje, vreet maar rauw op vriend.’ Nee dat kan inderdaad echt niet.
{Mowl: sushi van de lage landen.}
Eigenlijk zou het je niks mogen uitmaken waarom iemand zit te bedelen. Of je geef hen iets, of je geeft hen niets.
Op het moment dat je beslist om al dan niet geld te geven, op basis of ze er eten mee kopen, of drugs of drank of whatever, dan ga jij al oordelen.
Vroeger gaf ik ook regelmatig aan bedelaars, maar sinds ik eens een reportage op televisie zag over hoe veel van die bedelaars eigenlijk gedwongen werden om te gaan bedelen, doe ik het nooit meer.
{Mowl: gedwongen? Door anderen, bedoel je?}
Ja, gedwongen door anderen. Bv jongeren of vrouwen die in groepjes ergens in de stad gedropt worden en die dan de hele dag moeten bedelen en ’s avonds weer opgepikt worden. Ze moeten dan alles afgeven. Was wel een erg indringende onthutsende reportage.
{Mowl: te weten wat er in de wereld gaande is, is soms een verschrikkelijk besef.}
Vreemde scene. De man had blijkbaar niet echt honger. Of hij hield gewoon echt niet van bananen….
{Mowl: of hij was ze ontwend.}
Ik ben het eigenlijk helemaal eens met de aktie van deze mevrouw. Ik geef ook nooit aan bedelaars (naja, bijna nooit). Met ook vaak in het achterhoofd houdend dat ze er wel alcohol van zullen gaan kopen.
{Mowl: ze hebben een imago-probleem.)
Ik vind het ook een lieve aktie, vooral omdat de vrouw ook nog eens zegt, dat ze eigenlijk niet op straat geeft, waarmee ze aangeeft dat ze wel geld geeft vanuit huis. En ik wil niet zeuren, maar honger maakt rauwe bonen zoet. En als iedereen die honger heeft, overal op de wereld, wensen heeft omtrent het eten wat ze aangeboden krijgt……
{Mowl: ik betwijfel of deze man rauwe bonen had aangenomen.}
Ik denk dat dit soort mensen hun eten vaak in vloeibare vorm tot zich nemen, het liefst in de vorm van een goedkope fles vruchtenwijn.
Ik had eigenlijk wel bewondering voor het feit dat deze vrouw zo ad rem was.
{Mowl: ook vrouwen kunnen dat.}
ook vrouwen????????????????
{Mowl: jazeker. Onderschat je eigen soort niet.}
De goede man kan ook bij het leger des heils aankloppen 😀 In Nederland hoef je geen honger te lijden, al helemaal niet als zwerver zijnde. Bovendien: in heel veel gevallen is het iemands eigen schuld dat hij in die situatie zit.
{Mowl: soms kun je zelfs aan ‘eigen schuld’ niks doen.}
En morgen jat hij je fiets. Voor Eten.
{Mowl: daar zit tenminste veel ijzer in.}
m’n eerste reactie is: wat raar van die man om voor geld voor eten te bedelen, maar aangeboden eten te weigeren.
Maar ik heb er ietsje langer over nagedacht en bedacht: eten geven, terwijl hij om geld voor eten vraagt, is een tikkie arrogant, want daarmee geeft de gever aan dat hij/zij het beste weet wat voor eten de vragen wilt.
Bedelen is al niet zo ‘eerbaar’ en hem dan ook het laatste stukje zelfbeschikking ontnemen door hem geen geld maar eten te geven, is dan ook niet erg handig.
(dit alles: er van uitgaande dat hij het geld ook ECHT aan eten zou uitgeven…. ik weet ook wel dat veel bedelaars het geld uiteindelijk voor drugs gebruiken, maar er zijn ook echte ‘geld-voor-voedsel-bedelaars).
aldus.
{Mowl: iedereen heeft op een bepaalde manier zijn of haar eergevoel.}