Hij kwam

intocht

Het leven is een geschenk, maar we krijgen het niet cadeau. Eric van der Steen (1907-1985)

Als we het hadden geweten waren we thuisgebleven. Gerild zouden we hebben bij de gedachte aan meutes kinderen die schreeuwend en krijsend het centrum zouden overnemen. Gehuiverd bij het beeld van de evenzo agressieve ouders die de hooligans-in-wording toejuichen en stimuleren.

Maar we wisten van niks.

En zo kwamen we inenen bij de intocht van Sinterklaas terecht. De gruwel die we ons hadden voorgesteld was er echter helegaar niet.

De kinderen langs de kant waren lief en toonden zich onder de indruk van de goedheiligman en zijn donker gevolg. Grote ogen en open monden verrieden het ontzag van de dreumesen en de spannende verwachtingen. De papa’s en mama’s gedroegen zich zoals de papa’s en mama’s dat horen te doen. We kregen een brok in de keel: nostalgie, ontroering en – ik geef het toe – vertedering.

Zou het al te laat zijn voor eigen kroost?

[En toen ’s anderendaags bleek dat de Sint nog in mijn schoentje had gereden kon het helemaal niet meer stuk.]

Standaard

3 gedachten over “Hij kwam

  1. Ik signaleer de laatste tijd een nieuwe Sinterklaas trend. Kleine kinderen in zwarte piet pakjes.
    Schijnt dat de C1000 ze gratis uitdeelt.

    {Mowl: wat zou d’r achter zitten, denk je?}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.