Los

Tijden veranderen. Daar zijn we helemaal voor. Maar soms gaan die veranderingen sneller dan we kunnen bijbenen.

Neem nou de markt van vraag en aanbod. Vroeger — sprak opa — hing er een prijskaartje aan een artikel dat je wilde kopen en dat bedrag betaalde je. Klaar.

Tegenwoordig ga je afdingen.

Vooral Brrrr is daar erg bedreven in geworden. Het gebeurt nog maar zelden dat we de volle mep voor een artikel betalen. Ik geloof dat ie alleen de caissières van Albert Heijn nog niet zo ver heeft dat ie korting krijgt wanneer we daar onze boodschappen doen. Maar verder: de fietsenverkoper, de man van de eieren op de markt &mdash ja, zelfs de makelaar: bij iedere transactie weet ie wel een behoorlijk deel van de prijs af te halen. En de verkopende partij lijkt er nog blij mee ook.

Nu kreeg Brrrr weer de kans om zijn vaardigheden te tonen. Onze televisie was kapot.

Nou ja, kapot: het beeldformaat verschoot zodat we geen ondertitels meer konden lezen, de kleuren werden allerlei variaties van oranje en het apparaat besloot zelf wanneer ie d’r genoeg van had en uitgezet wilde worden. Misschien niet kapot dus, maar wel onprettig kijken.

Dus gingen we de stad in, op zoek naar een nieuwe. Van tevoren had ik uitgeplozen welk toestel het best bij ons budget paste. Met die kennis liepen we winkel in, winkel uit, tot we bij onze favoriete electronicazaak kwamen. Daar zagen we het beestje tegen een heel scherpe prijs.

Na een aantal vragen van technische aard, waarbij Brrrr zich terzijde opstelde, sprak ik de Finale Zin uit:

-“Is dit toestel op voorraad leverbaar?” De verkoper ging het even controleren.

Dit was voor Brrrr het teken dat hij zich gereed moest gaan maken om met de verkoper aan de slag te gaan. Ik liet hem. Hij had er zin in, dat was duidelijk. Hij straalde als een bokser die zich voor zijn kampioensgevecht staat op te warmen in de hoek van de ring. De verkoper was zijn tegenstander. Hij lustte hem rauw.

De man kwam weer terug.

-“Hij is besteld en kan volgende week worden geleverd.” Bam! Wat een uitgangspositie voor Brrrr. Hij kon beginnen. Ik zag hem schrapzetten en hij wilde zijn mond al openen.

-“Zal ik es kijken of ik wat met de prijs kan doen.” zei de verkoper. Hij liep weg, Brrrr ontredderd achterlatend. Hij snakte naar adem.

-“Ja maar —” bracht hij uit. Al snel begreep hij dat de eerste slag misschien voor de verkoper was, maar dat het gevecht nog niet was beslist. Hij hermande zich. Hij zou terugkomen en dan nog veel genadelozer toeslaan. Zweetdruppels parelden op zijn voorhoofd. Daar was de verkoper weer.

-“Een ogenblik nog,” zei hij, “Ik moet nog even verderkijken.” En weg was hij weer. We zagen hem door de winkel rennen, collega’s aanklampen, onderhandelen. Hij wees naar ons, naar de televisie en naar andere apparaten. Uiteindelijk knikte hij tevreden en kwam op ons afgewandeld. Hij leek opgetogen. Brrrr wankelde.

-“Ik heb een leuke korting kunnen bedingen,” sprak hij zelfingenomen, “En daar doe ik nog een thuisvideoset bij.” Hij noemde het bedrag en toonde de Dolby Digital-set met tuner, cd- en dvd-speler, zes surround-boxjes en een sub-woofer. Bezorgd keek ik naar Brrrr. Het was te laat. Hij was verslagen.

[We betaalden aan en verlieten zwijgend de winkel. Brrrr was gebroken. Hij leek ineens een oud mannetje geworden. “Dat mogen ze toch niet doen.” herhaalde hij steeds weer, zachtjes voor zich uit. Thuisgekomen is hij naar bed gegaan. Volgende week wil hij weer voorzichtig gaan oefenen. Op de man met de eieren op de markt.]

Standaard

Een gedachte over “Los

  1. Pingback: Mowl.eu » Instelling

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.