De vlieg die hij geen kwaad zou kunnen doen, is inmiddels gestorven. Elias Canetti

Ze keken allebei naar de voorbijtrekkende stroomportalen langs de rails. Nadat de stilte haar lang genoeg had geduurd, verbrak de bebrilde dame deze met: “Ben jij nog wel eens binnen wezen kijken?”

De andere dame, aan de kant van het raam, draaide verbaasd haar hoofd. Ze wilde reageren, maar Brildame liet haar niet.

“Het is echt een Carla-inrichting,” constateerde ze. De Raamdame knikte. Ze sloot haar mond, bijna opgelucht dat ze niets hoefde te zeggen. De Brildame vervolgde.

“Dat klinkt heel onaardig, maar dat bedoel ik niet zo,” zei ze. De Raamdame schudde haar hoofd. Brildame maakte even oogcontact met haar en keek meteen weer naar buiten. Een glimlach verscheen, schier ongekend, op haar gezicht.

De trein raasde voort.

“Het wordt twintig graden, dit weekeinde,” meldde de Brildame. Ze knikte, terwijl de Raamdame haar ogen en mond opende om kort erop weer te sluiten.

“Misschien wel eenentwintig,” zuchtte de Brildame.