Het woord is de wijze waarop iets dat niet gezien wordt zweeft. Het is dwaasheid om verstandig te zijn als je wijsheid zich met dwaasheid spijst. Kenneth Patchen (1911-1972)

Ik ben ’n sleutel kwijt. Ik heb alleen geen idee welke.

Dat zit zo.

Ik heb ’n karabijnhaak waaraan m’n sleutels hangen, via ’n ringetje welteverstaan. En nu zag ik laatst ’n loos ringetje. Gewoon, kaal, met niks d’r aan — zeker geen sleutel.

Ik controleerde natuurlijk meteen: de huissleutel zat d’r nog gewoon aan, net als de fietssleutel (die ik voorlopig niet kan gebruiken, maar da’s ’n heel ander verhaal), de sleutel van m’n werk en die van ons kluisje (niet dat d’r wat in zit, maar we hebben d’r tenminste wel één). O, en die van Moeders huis. En verder kan ik me niet voorstellen wat ik zou moeten openmaken of dichtdoen.

[’t Leven zit vol mysteries. ’t Mijne tenminste wel.]