Tuut tuut

emaille
De mensen maken steeds weer wetten voor zichzelf en vinden altijd opnieuw achterdeurtjes. William Rotsler (1926-1997)

“Hé, je kunt via internet aangifte doen!” ontdekte ik.

“Ook van de diefstal van twee fietsen?” vroeg Brrrr.

“Even kijken.” zei ik. “Denk ’t wel. Ja, ’t kan.” En ijverig begon ik de gegevens van de ontvreemde rijwielen in te tikken.

“Zo.” zei ik. “Klaar.”

“Hebben we nu ook ’n proces verbaal, of zoiets?” vroeg Brrrr. “Voor de verzekering.” Ik keek op ’t scherm.

“Nee.” zei ik. “De aangifte is nu in behandeling. Ze gaan de zaak rechercheren en als ze niks kunnen vinden krijgen we de aangifte toegemaild.” Ik las. “Dat kan zeker vijf werkdagen duren, staat hier.”

“Zo.” zei Brrrr. “Ze maken d’r meer werk van dan ik dacht.”

“Ja.” zei ik. “De politie neemt elke aangifte serieus.” Twee uur later kregen we antwoord.

[Onvoldoende aanknopingspunten voor ’n onderzoek, zei ’t mailtje.]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.