Als je het onmogelijke wil waarmaken, zal je mislukken. Robert Heller (1826–1878)

Ik had nog nooit eerder zo’n emotionele machinist gehoord.

“Dames en heren.” zeidie met ’n ingehouden snik in z’n stem, “Ik begrijp ’t best als u boos bent. Ik ben ’t ook. Ik ben ’t zat. Maar ik krijg orders dat ik niet mag doorrijden en dat ik u moet verzoeken de trein te verlaten. Neem ’t alstublieft mij niet kwalijk.” Met ’n lichte plop beëindigde die deze mededeling. Hij liet ’t beeld achter van ’n ontredderde werknemer van ’n malafide vervoersbedrijf die zich oprecht schaamde voor z’n bazen. Ik was bijna opgestaan om ‘m te belonen met ’n ovationeel applaus.

[Maar in plaats daarvan verlieten we mak de trein. ’t Wordt gewoon.]