|
D’r stonden twee jonge mensen, net als wij, in de stromende regen te wachten voor ’t stoplicht. De jongen droeg twee opgerolde doeken over z’n ene schouder en ’n fototas over de andere. In z’n hand had ie de hengsels van ’n tas vast. ’t Meisje stond naast ‘m en luisterde naar wat ie vertelde.
“Die gaan naar ’t popcentrum.” besloot ik. Brrrr keek nu ook naar ’t stel.
“Nee hoor.” zeidie. “Die gaan naar ’t station.”
“Echt niet.” zei ik. “Let maar op.” ’t Licht sprong op groen.
“Dan waren ze wel anders gelopen.” vond Brrrr. We staken over. De jongen en ’t meisje gingen naar links. Zelfgenoegzaam zag ik dat ze na de oversteek rechtsafsloegen, naar ’t popcentrum. Ik zweeg voldaan.
[Gelukkig ben ik al vrij snel met kleine dingen gelukkig.]
Ik ga nu natuurlijk niet mekkeren over de sto-plicht
{Mowl: dankjewel. Ik heb WordPress klappen gegeven. Ze zal ’t niet meer doen, zei ze.}