Smeerolie

oliebol
Om moderne dingen te kunnen doen moet je het traditionele kennen. Amanda Filipacchi (1967)

“Zijn ze echt zo lekker als op de zak staat?”

Ik had de donkere vrouw al es steels naar m’n oliebollen zien kijken.

“Geen idee.” zei ik. “Ze zeggen ’t.” De vrouw knikte.

“O.” zei ze. “Juist.”

“Wilt u d’r misschien één proeven?” bood ik aan.

“Nou, graag!” zei ze. Ik opende de doos en reikte die haar aan. Ze pakte ’n oliebol.

“M’n kinderen lusten d’r ook vast wel één.” zei ze, terwijl ze ‘m in d’r mond stak. Achter d’r zitplaats bleken ’n jongen en ’n meisje te zitten, die gretig knikten.

“Vooruit.” zei ik. Twee kleine handen grepen in de doos.

“Dat ’t nieuwe jaar zo mag worden.” zei de vrouw. “Rijkelijk vet en met krenten.” Ik pakte zelf ook ’n bol.

“Laten we ’t hopen.” toastte ik.

[’n Mooie wens, dacht ik.]

Standaard

Een gedachte over “Smeerolie

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.