 |
|
D’r heeft zich iets merkwaardigs afgespeeld in de toom ganzen in ’t park. Eén oud lid is teruggekeerd, om te beginnen. Daarnaast is d’r ’n ander dier bijgekomen dat door de bestaande kliek niet wordt geaccepteerd. ’t Heeft blijkbaar geen ander onderkomen want ’t bivakkeert nu al enkele weken bij de hem vijandig gezinde watervogels. ’t Wordt gepikt, verjaagd en getreiterd, maar blijft telkens weer terugkeren.
’t Heeft iets tragisch.
“Kijk.” zeg ik, zowat ontroerd, tegen Brrrr, wanneer we de vogels brood voeren, en de gans eenzaam op ’n afstand wordt gehouden. “Wat zou d’r met ‘m gebeurd zijn?” Brrrr antwoordt niet, want hij weet ’t natuurlijk ook niet. Beiden zijn we onder de indruk van z’n niet-aflatende aanhoudendheid. Want ondanks alles blijft de gans terugkeren. Om weer verjaagd te worden.
[“Ook dieren kunnen onmenselijk zijn.” constateert Brrrr.]
Very good story.
He probably lost his
number one.
{Mowl: ’t blijft triest.}
Toen ik Spanie om oo.oo uur een kus op het witte lokje midden op haar kop gaf, kwamen er tranen. De stoel tegenover me was voor de eerste keer leeg. ” Gelukkig Nieuwjaar meisje” zei ik. Ze kwispelde. Ik realiseerde me dat 2011, voor haar 7 jaar betekent. ” Proost Span, we zien wel wat we er van maken hè? ” Er was geen reden voor champagne, al had ik die wel in huis. Ik nam koffie met het idee er ‘ bij’ te moeten blijven. De vraag is alleen waar bij? Gelukkig Nieuwjaar Rene, dat je nog maar veel columns mag blijven schrijven in 2o11. Geef Brrrr een dikke kus van me en neem er zelf ook een.
{Mowl: we wensen jou natuurlijk ook ’t allerbeste.}