 |
|
“Daar heb je je stukje.” smiespelde Brrrr lacherig. Hij knikwees naar de man die naast ons was komen staan bij ’t verkeerslicht. De man had iets zwerverigs over zich, maar om hem ging ’t overduidelijk niet. De man was in gezelschap van ’n hond. En ook dat was niet bijzonder. Maar wel dat de hond ’n fles cola tussen z’n kaken meedroeg, alsof ’t de normaalste zaak van de wereld was.
“M’n stukje?” lispelde ik terug. “’n Man, ’n hond en ’n colafles. Wat moet ik daar nu mee?”
“Niks.” prevelde Brrrr. “Dit is toch al zowat ’n stukje op zich?”
Ik zuchtte maar es diep.
[Als ’t zo makkelijk was om stukjes te schrijven, zou iedereen ’t doen.]
Als je nu had beschreven dat de man geen hoofd had…
{Mowl: maar dat zie je toch zelf?}