Schilders kunnen altijd zeggen dat hun schilderij slecht belicht is. Jules Renard (1864-1910)

“Ik probeer d’r steeds ’n tweede laag in te brengen.” zei de vrouw die ’t onderdeel van ’t tv-programma waarin wij mee mogen doen maakt. “Zoals bij jullie vandaag. ’t Ging niet alleen om de kunst, maar ook om ’t licht.”

“Licht?” vroeg Brrrr. Christine, zoals de vrouw heet, roerde door d’r thee. Ze was nu toch al behoorlijk zwanger, zag ik. Omdat ik best zuinig op m’n schoenen ben, zette ik m’n voeten wat meer opzij.

“Nou,” zei ze toen, “jullie hadden ’t steeds over de belichting van de werken. En dat ga ik zo knippen en plakken dat ’t terugkeert. En zo krijg je ’n tweede laag. Da’s leuk.” Ze nam ’n slokje. “Da’s heet.” blies ze. Snel zette ze ’t kopje terug.

[Afgezien van wat druppels thee die ze hierbij morste, bleef ’t verder droog.]