 |
|
Ze kwamen in zes smaken, de pakjes poedersoep van de carrousel die ik voor m’n collega’s had meegenomen. Ze waren d’r van onder de indruk.
“’t Is weer es wat anders dan gebak of saucijzenbroodjes.” deed ik bescheiden. “En je hebt d’r langer plezier van.”
In de pantry, zoals de kleine keuken werd genoemd, stonden we met ’n aantal de verschillende soorten te proeven. Collega I roerde bedachtzaam door ’t groene bekertje.
“Wanneer ga je hier eigenlijk weg?” vroeg ze.
“Eén juni.” zei ik. Ze bracht ’t bekertje naar d’r mond en blies.
“Da’s al snel.” vond ze. Ze nam ’n slok.
“Mm.” zei ze. “Ik weet wat.” Afwachtend keek ik d’r aan. “Vanaf dan nemen we elke middag om vier uur soep. Ter nagedachtenis.”
[“Want als je weg bent, ben je ook ’n beetje dood.” verklaarde ze.]
met zo’n nagedachtenis had je bijna niet hoeven leven, klaagde hij voorzichtig
{Mowl: ik klaag nooit voorzichtig.}
Some are more dead
than others.
{Mowl: George Orwell?}