 |
|
Katten schreeuwden buiten op ’t dak — ze vochten. Eén van de krijsers herkende ik als ons eigen Miesje.
Arm meisje, dacht ik. ’t Lukte d’r namelijk altijd om glorieus ’t onderspit te delven door steeds in de richting van de vijand te vluchten of in ’n hoek waar ze geen kant meer op kon en dan de klappen kreeg waarvoor ze was weggerend.
“Hoorde je dat?” vroeg Brrrr toen ie beneden kwam. Ik knikte.
“Hoe is ’t met Mies?” vroeg ik berustend.
“Uitstekend.” zei Brrrr trots. “Ze heeft gewonnen.”
“Hè?” deed ik verbaasd. Brrrr knikte.
“En van Suus, hè!” vertelde die verder. “De bitch van de buurt.” Ik viel stil. Mies die Suus had weggejaagd. De Suus, Suus van de buren.
[Even later kwam Mies op de rand van ’t dak. Ze mauwde klaaglijk.]