|
Er is een programma bij de commerciëlen waarin we worden teruggenomen naar de jaren ‘50.
Jongeren van de eenentwintigste eeuw worden ondergebracht in een internaat waar de mores van die tijd heersen. Er zijn regels, handhaving en tucht.
Het lerarenkorps is autoritair en de leerlingen barsten geregeld in tranen uit. Wanneer hun mobiel wordt afgenomen, bijvoorbeeld. Of wanneer ze worden aangesproken op hun gedrag.
Ik smul.
[Televisie zou het volk verheffen, zo was eertijds de hoop toen het medium was ontwikkeld. Bij mij is dat vooralsnog niet gelukt. Maar ach, ik ben ook het volk niet.
Dus dit kabinet is een verzinsel van de commerciëlen?
{Mowl: zouden de commerciëlen zo diep gezonken zijn?}
Ik ben zelf zo’n papkindje dat de jaren vijftig niet eens heeft meegemaakt.
{Mowl: je lijkt me ook meer een kind van de zestiger jaren.}