|
Er was een rose fiets tegen de mijne gezet.
Toen ik hem wilde verplaatsen zag ik dat ie geen standaard had. De muren en de hekken boden geen plaats meer, zodat er niks anders op zat dan de tweewieler tegen een ander te laten leunen.
Toen ik dat had gedaan schoot er een man tevoorschijn die zichtbaar kwaad was.
“Hoe haal je het in je hoofd een fiets tegen de mijne te zetten!” spuwde hij. Hij pakte het rose vervoermiddel vast.
“Het spijt me dat ik uw humeur heb verpest.” zei ik. “Het was niet mijn bedoeling.”
[Grommend bleef de man een ogenblik naar de rose fiets kijken. Toen schoof hij hem tegen andere aan. Toen hij me tersluiks een blik toewierp glimlachte ik alleen maar. Daarna reed ik weg.]
Misschien lag de verkiezingsuitslag hem nog wat zwaar op de maag?
{Mowl: of hij hield niet van rose.}
Het is eten of gegeten worden in de wereld die station heet.
{Mowl: er zal ook wel weer een musical van komen.}
die ga ik onthouden… ‘het spijt me dat ik uw humeur heb verpest’… cynischer bestaat niet 😀
{Mowl: ik vond ‘m ook wel geslaagd.}