 |
|
Verbaasd keken we onze zelfverzekerde slager aan.
“Maar dit is een Volwaard-kip.” zeiden we. “Da’s geen biologische.”
“Da’s wel.” zei de slager.
“Da’s niet.” zeiden wij.
“Hij is de helft goedkoper.” zei de slager.
“Dat zal best.” zeiden wij. “Want hij is niet biologisch.”
“Da’s wel.” zei de slager weer.
“Da’s niet.” deden wij weer. De slager haalde zijn schouders op en liep naar achteren.
“Ik heb ook Kemper-kip.” schamperde hij. “Als je per se meer wilt betalen. Ik lever wat je wilt.”
[De discussie was daarmee beëindigd. En onze gang naar deze slager ook. Wij willen niet per se meer betalen. Wij willen dat ons kippetje een fijn leven heeft gehad. Dat smaakt veel beter.]
Hm…tis niet voor niets dat ‘ig’ niet meer achter Volwaard mocht…..
{Mowl: ze wilden het dier eerst ‘Boerenkip’ noemen. Daar hebben ze toch maar van afgezien.}
Had hij je toch bijna te pakken, je (ex) slager
{Mowl: zijn laatste kans.}
Waar ken ik die kip toch van?
{Mowl: van je eieren?}
Nee, van het stukje van twee dagen geleden.
{Mowl: zou ook d’r zus kunnen wezen.}
Ik heb je schema eens bestudeerd en vraag me af: wat maakt de Volwaard-kip goedkoper dan de bio-industriekip? Hij lijkt meer moeite te kosten…
{Mowl: goed punt, was me nog niet opgevallen. Ik vermoed dat de prijzen van de twee zijn verwisseld.}
Met zo’n saai en kort leven is een kip uit de bio-industrie alles behalve het meest veelzijdige stukje vlees.
{Mowl: het meest afzijdig, dan?}