Jammer, maar helaas

mes

Hetgeen vreugde en zwaarmoedigheid scheidt, is niet breder dan het scherp van een mes. Virginia Woolf (1882-1941)

Toen ik wakker werd en kuchte wist ik al dat er iets mis was. Argwanend opende ik een oog en slikte. Ojé. Geschrokken sperde ik mijn andere kijker wijd.

Wat was dit? Ik slikte nog es.

Niks. Ik voelde aan mijn keel. Normaal. Geen zwelling. Geen pijn. Niks.

Mijn voorhoofd was niet klam en warm, maar koel en droog. Ik betastte mezelf uitvoerig maar kon niks abnormaals vinden. Er was maar één conclusie mogelijk.

Ik was beter.

Hè!

[Een week had Brrrr van zijn kwaal kunnen profiteren. Zeven dagen! En voor mij was het na twee dagen al uit met de pret. Iemand daarboven moet een hekel aan me hebben.]

Standaard

2 gedachten over “Jammer, maar helaas

  1. peer schreef:

    Er bestaan middeltjes om ervoor te zorgen dat je meteen weer ziek bent. Drink meer terpentine!

    {Mowl: ik hoef niet meteen dood, hoor.}

  2. LOL! Ik dacht Ojee! wat gebeurt er nu! Je hebt me goed op het verkeerde been gezet hoor. Maar troost je, ik kan blijkbaar ook niet lang genieten van mijn ziek zijn, ‘k voel me vandaag ook al een stuk beter. Denk dat ik morgen maar weer aan het werk ga.

    {Mowl: ach, ziek gaat ook vervelen.}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.