Grandeur

tafel

Er is geen uitnemende schoonheid zonder iets vreemd in de proporties. Francis Bacon (1561-1626)

Mijn ex H was mijn ideale maatje. Letterlijk. Onze afmetingen waren nagenoeg identiek waardoor één garderobe volstond. Ruimte- en kostenbesparend. Ideaal.

Brrrr is een stuk groter dan ik. Dat er hierdoor twee keer zoveel kastruimte nodig is valt in de categorie ‘Jammer, maar helaas’. Vervelender is het dat mijn man zich niet altijd bewust is van het verschil in onze dimensies, vooral wanneer hij de neiging krijgt om mij, als zijn favoriete Barbiepop, aan te kleden.

Soms protesteer ik vruchteloos wanneer ik mezelf in de spiegel terugzie in veel te grote truien en overhemden.

“Dat is juist leuk.” beweert hij dan terwijl hij mijn mouwen en manchetten omslaat.

[Ach, wat zeur ik. Wie heeft er tegenwoordig nog een eigen kleedster? Alleen de koningin, vermoed ik. Ik zal het wel verdiend hebben.]

Standaard

6 gedachten over “Grandeur

  1. Een enorm dilemma als je partner iets leuk vindt en jij niet. Helemaal als jij er in rond moet lopen.Want hoe zeg je ‘ik vind het verschrikkelijk, ik ben Bassie niet’ op een subtiele manier zonder hem erg te kwetsen? Toch gewoon eerlijk zijn denk ik.

    {Mowl: eerlijkheid is niet genoeg bij Brrrr. Eerlijkheid schuift ie glimlachend terzijde.}

  2. Of misschien lijkt het dan net alsof je de truien gekregen hebt. Oh wacht … je hebt ze ook gekregen 😉 never mind

    {Mowl: gekregen? We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, hoor.}

  3. Zodra iemand mij wil aankleden op zijn/haar manier, ga ik gelijk in protest. Als ik me niet goed voel in kleding, scheur ik de stukken kleding het liefst van mijn lijf en trek hetgeen aan wat lekker zit. Ook al staat het niet zo ‘charmant’.

    {Mowl: protest? Tegen Brrrr? Ha!}

Laat een reactie achter bij EllReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.