|
Mijn ex H was mijn ideale maatje. Letterlijk. Onze afmetingen waren nagenoeg identiek waardoor één garderobe volstond. Ruimte- en kostenbesparend. Ideaal.
Brrrr is een stuk groter dan ik. Dat er hierdoor twee keer zoveel kastruimte nodig is valt in de categorie ‘Jammer, maar helaas’. Vervelender is het dat mijn man zich niet altijd bewust is van het verschil in onze dimensies, vooral wanneer hij de neiging krijgt om mij, als zijn favoriete Barbiepop, aan te kleden.
Soms protesteer ik vruchteloos wanneer ik mezelf in de spiegel terugzie in veel te grote truien en overhemden.
“Dat is juist leuk.” beweert hij dan terwijl hij mijn mouwen en manchetten omslaat.
[Ach, wat zeur ik. Wie heeft er tegenwoordig nog een eigen kleedster? Alleen de koningin, vermoed ik. Ik zal het wel verdiend hebben.]
Een enorm dilemma als je partner iets leuk vindt en jij niet. Helemaal als jij er in rond moet lopen.Want hoe zeg je ‘ik vind het verschrikkelijk, ik ben Bassie niet’ op een subtiele manier zonder hem erg te kwetsen? Toch gewoon eerlijk zijn denk ik.
{Mowl: eerlijkheid is niet genoeg bij Brrrr. Eerlijkheid schuift ie glimlachend terzijde.}
Wat een optimistisch stukje. Laat ik het voor deze keer met je eens zijn.
{Mowl: voor deze keer?}
Of misschien lijkt het dan net alsof je de truien gekregen hebt. Oh wacht … je hebt ze ook gekregen 😉 never mind
{Mowl: gekregen? We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, hoor.}
Te grote truien maken toch jonger, niet? Zeker als je dan ook een duim in je mond stopt 🙂
{Mowl: moet het een duim zijn?}
Zodra iemand mij wil aankleden op zijn/haar manier, ga ik gelijk in protest. Als ik me niet goed voel in kleding, scheur ik de stukken kleding het liefst van mijn lijf en trek hetgeen aan wat lekker zit. Ook al staat het niet zo ‘charmant’.
{Mowl: protest? Tegen Brrrr? Ha!}
I sincerely hope, you are not having a burnout.
{Mowl: ik probeer mezelf te ontzien.}