Tante Nel zou nooit in een Mazda rijden of naar een Sony-televisie kijken. Sushi hoefde ze niet en mikado speelde ze niet. Toen de Japanse keizer naar Nederland kwam, zat ze te huilen voor de televisie. Tante Nel kwam uit een Jappenkamp.

We wisten het allemaal van Tante Nel, maar zelf had ze het er nooit over. Waarschijnlijk werd er ook niet naar gevraagd – door ons niet, tenminste. We hadden hier zelf net een oorlog achter de rug, toen ze hierheen kwam.

Leed valt niet te wegen, pijn niet te vergelijken. En we hadden hier, in het moederland, ook onze razzia’s gehad en deportaties en was het voedsel op de bon.

Maar we hadden wel een Blaupunkt televisie thuis en reden in een Opel. De schnitzels konden niet groot genoeg zijn en ’s zondags keken we naar Die Sendung mit der Maus.

Tante Nel heeft daar nooit wat van gezegd.