Zesdegraads verwant

onderweg

Niet in de afzondering zullen we onszelf ontdekken, maar onderweg, in de stad, in de menigte, als ding onder de dingen, als mens onder de mensen. Jean-Paul Sartre (1905-1980)

“Potverdikkie.” ontviel me na wat nadenken. “Weet je wat ik me ineens realiseer?” Brrrr legde zuchtend z’n tijdschrift opzij.

“Nee.” zei hij gelaten. “Vertel maar es.”

“Nou,” zei ik, “m’n collega M heeft een zoon, hè.”

“Die in de band van Anouk speelt.” wist Brrrr.

“Die ja.” ging ik verder. “En nu hoor ik dat Anouk getelefoneerd heeft met Estelle Gullit. Die van Ruud Gullit.”

“Ja en?” Brrrr had geen flauw idee waar ik heenging.

“Nou, die kent natuurlijk David Beckham.” zei ik. Ik ging d’r even recht voor zitten.

“Dus ben ik een beetje een kennis van David Beckham.” Ik glom van de onthulling. “Zo min of meer.”

[Brrrr zuchtte nog maar es en pakte z’n tijdschrift weer op. Ik begreep ’t niet — ’t is toch niet niks om een beetje een kennis van Beckham te zijn. Min of meer. Toch?]

Standaard

6 gedachten over “Zesdegraads verwant

  1. Volgens mij ben ik een goede kennis van George W. Bush. Via Femke en Jan Peter. Ik moet mijn vrienden toch ’ns beter uit gaan zoeken.

    {Mowl: en via jou en GWB ben ik dus praktisch een maatje van God. Zohé.}

  2. Realiseer je wel dat als je een andere baan neemt het allemaal voorbij is. Ook als je collega een andere baan neemt. Ben daar dus zuinig op!

    {Mowl: ik ga nergens heen.}

  3. Inwendig knijpt Brrrr in zijn handjes.
    Via ja zelfs dankzij jou is hij ook een kennis van David Beckham.
    Jullie zijn allebei nu trouwens ook dikke maatjes met Rebecca Loos, realiseer je je dat wel?

    {Mowl: da’s meer jouw afdeling, volgens mij.}

Laat een reactie achter bij Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.