Maak ’t lang

avond

De avond van het leven brengt zijn lamp mee. Joseph Joubert (1754-1824)

“Waar bleef je nou?” sputterde ik na anderhalf uur wachten. “Je hoefde alleen maar even naar de markt!”

“En naar de geurtjeswinkel. En de cadeaushop. En nog wat zaken.” zei Brrrr. “Dat heb ik je vorige week toch gezegd?”

“Vorige week!” Nou werd ik pas echt boos. “En dat moet ik onthouden? Man, je lijkt af en toe wel een vrouw!”

“Nog meer?” Brrrr was ’t nu zat. “Waarom spui je niet meteen alles?”

“Nee!”

“Nee?”

“Nee.” Ik kruiste m’n armen voor m’n borst. “’k Heb d’r veertien jaar over gedaan om m’n ergernissen te verzamelen. Ik wil d’r zeker zo lang over doen om ze weer kwijt te raken.”

[Ha, nee, dat zou mooi worden. Dat ie d’r in één keer vanaf zou wezen. Wat mij betreft gaat z’n tentatie nog jaren duren. Met mij, natuurlijk.]

Standaard

6 gedachten over “Maak ’t lang

  1. Wie zijn toch die mensen die jou altijd vijf sterren geven? Zo zit er voor jou toch ook geen uitdaging meer in. En moet ik altijd de corrigerende stem uitbrengen. Erg vervelend.

    {Mowl: ’k sta d’r zelf ook af en toe van te kijken. Bedankt voor ’t evenwicht.}

Laat een reactie achter bij PossumReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.