|
Ik heb keurig gewacht tot ik uit zicht was voordat ik Brrrr belde.
“Je raadt nooit met wie ik zonet uitgebreid heb gesproken.” zei ik al lopende van ’t Broerenkerkplein naar ’t station.
“Nou?” Brrrr hoorde aan m’n stem dat ’t niet niemand was geweest.
“Jonnie Boer!” zei ik — ik probeerde mijn opwinding in bedwang te houden. “In z’n winkel, hier in Zwolle. We hebben over van alles en nog wat gepraat. Zo leuk!” Tongstruikelend bracht ik een samenvatting. Brrrr was even stil.
“Heb je verteld dat ik ook kook?” vroeg ie toen.
[Voor ’t zebrapad naar ’t station stopte even later een auto om me over te laten steken. De chauffeur claxonneerde en zwaaide. ’t Was Jonnie. Ik heb keurig gewacht tot ie uit zicht was voordat ik Brrrr belde.]
Stoer …. ik heb bij Jonnie in de keuken gegeten/ Chef’s table heet dat ..
Ook leuk!
{Mowl: zeg, ’t was de bedoeling jou de ogen uit te steken, niet andersom.}
Je lijkt wel een grouppie. Je hebt toch wel een handtekening laten zetten, op je buik?
{Mowl: ’t is niet dat ’k niet gewild had, maar nee.}
Je had hem toch wel nageroepen dat Brrrr ook kookt?
{Mowl: euh, nee. Vergeten. Sorry.}
Nou heb ik jaren in Zwolle gewoond, maar nog nooit van die nan gehoord
{Mowl: je maakt een grapje. Toch?}
Ah! Op een dag na precies een jaar geleden liep ik me in de Librije volproppen met allerlei lekkers. Een onvergetelijke ervaring en ook ik sprak daar met Jonnie (precies 3 woorden geloof ik)
{Mowl: dan kunnen we mekaar de hand geven.}