 |
|
“Ik zou graag ’n afspraak met u willen maken.”
“Dat treft. Morgen ben ik de hele dag beschikbaar.”
“Zullen we dan zeggen: half elf?”
“Euh… oei.”
“’s Middags dan? Half vier?”
“Tss… euh…”
“Ja, wanneer kunt u dan?”
“Es kijken. Umm. ’k Kan eigenlijk alleen maar om tien uur. Schikt dat?”
[Voordat je deze agenda-akrobaat ’n eikel gaat noemen, even ’n waarschuwing: die eikel was ik. Namelijk. Dus.]
druk druk druk … duh!
{Mowl: niks druk. Gewoon geen tijd.}
Gebruik jij altijd zulke lelijke woorden? Je ziet, ik ben weer terug, ik ben vanaf morgen bevrijd uit mijn gevangenis. Het had erom gehouden, ik was bijna net zulke lelijke woorden gaan gebruiken als jij, maar dan tegen de buschauffeurs, want die reden wel weer in de spits. En dat was niet genoeg voor mij. Maar ik kon nog net op tijd beschaafd blijven, zelfs tegen koppige chauffeurs en niet lelijk doen, gebruik jij dus voortaan ook niet meer zulke onnette taal.
{Mowl: ik zal m’n best doen. Welkom terug en gefeliciteerd met je vrijheid!}
Eikel! (Je vroeg erom)
{Mowl: ik geloof ’t wel, hè?}
Komt me enigszins bekend voor.
{Mowl: dat weet ik inmiddels.}
@sÇ: jij krijgt niet eens een afspraak met je wasmachine gepland.
{Mowl: als dat alles was.}
Dat laatste zal ongetwijfeld na verloop van tijd een lege agenda opleveren. 😉
{Mowl: had je gedacht.}
Toch minder beschikbaar dan de lege agenda deed denken?
{Mowl: niet alles staat d’r in.}
Dat blijkt.
{Mowl: je weet toch dat ik altijd ’t laatste woord heb?}