|
De man en de vrouw zaten in ’t Kunstcentrum op twee stoeltjes te kijken naar ’n videofilm van de één of andere artiest. Over ’n derde stoel hing de jas van de vrouw.
Zwijgend bekeken ze de beelden en zaten ze de film uit. Evenzo stil stonden ze na afloop op. De vrouw wachtte. De man wist wat ie moest doen.
Hij pakte de jas van de rugleuning en hing ’m uit. De armen van de vrouw gingen automatisch naar achteren. Geroutineerd schoof de man ’t kledingstuk bij de vrouw over haar schouders.
Zonder ’n woord te zeggen ging ’t tweetal ’n etage lager, waar de koffie-automaat staat. Met ’n vers kopje en ’n folder van dit of van dat gingen ze aan de leestafel zitten.
’t Was precies één uur, zag ik.
[Treurig, dacht ik in ’n flits. Waarom treurig? berispte ik mezelf onmiddellijk daarop. Wie weet wat mensen denken wanneer ze Brrrr en mij zien, huiverde ik.]
Galant van hem.
{Mowl: ’n heer onderscheidt zich.}
Het ultieme argument tegen een langdurige relatie.
{Mowl: je strijd voor de vrijgezellenstatus krijgt wat krampachtigs.}
Kan me heel erg vinden in wat Possum zegt. Soms kan stilte tussen twee mensen inderdaad veel meer intimiteit betekenen, dan oeverloos gepraat.
{Mowl: stilte komt in verschillende gedaantes. Net als chocolade, trouwens.}
Als ik lees hoe jullie bezoekers van musea stalken, denk ik ook altijd: treurig.
{Mowl: nog geen half uur — da’s toch geen stalken?}
“Een goed ingespeeld team”, was het eerste wat in mij opkwam…
{Mowl: en dat is wellicht ook zo.}
I was once, but then I discovered
that they didn’t think of me at all.
{Mowl: dat kan ik me niet voorstellen.}
You seem to think that silence
between two people is sad.
It can be very intimate.
And why do you care
what people think about you ?
{Mowl: zijn we daar niet allemaal mee bezig?}