|
“Ik weet, dat je van plan bent me te bedanken met ’t één of ’t ander.” zei S, de vriendin van Moeder die de huisartsenpost had gebeld en in de nacht bij d’r blijft. “Ik had ’t ’r met m’n man over en we accepteren eigenlijk maar één ding.”
“Nou?” had m’n moeder willen weten.
“Dat we met ons drietjes gaan eten bij Brrrr en René.” was ’t antwoord van S.
Aan Moeder om ’t verzoek aan ons over te brengen.
“Maar niet teveel liflafjes.” voegde ze d’r nog aan toe.
[“Hoe lang zijn jullie nu alweer getrouwd?” had S nog aan Brrrr gevraagd. “Elf jaar?” Ze schudde d’r hoofd. “Waar blijft de tijd?” verzuchtte ze.]
En? Wat schaft de pot?
{Mowl: geen idee.}
Als Brrrr kookt moet dat een succes worden
{Mowl: zeker weten.}
Wat een nare kopiëerbeveiliging. Nu kan ik je stukjes niet meer openen in een apart tabblad.
{Mowl: en?}
Trouwens, volgens je creative commons license mag je wel kopiëren.
{Mowl: jij je zin. Dwingelandje.}
Ik wil ook wel eens bij jullie komen eten 🙂
Mowl: krijg je ook es iets anders dan noodhulpvoedsel.}
Waarom houden mensen niet van liflafjes. Ik kan niet liflafjes genoeg te eten krijgen…
{Mowl: ik dacht vroeger dat dat vogeltjes waren, liflafjes.}
Towards my taste a bit premature ,
to expect a reward for every normal
assistance.
{Mowl: nee hoor. Ze verwacht niks, ze kent m’n moeder.}