Muts

ik

Hij heeft ongeveer zoveel persoonlijkheid als een spiegel. Gilbert Cesbron (1913-1979)

“Wat?” vroeg ik, toen ik m’n moe­der ’n beetje scham­per hoorde gnif­fe­len.

“Niks.” zei ze. “Je ziet er alleen zo dom uit.” Ik voelde m’n wenk­­brauwen fron­sen. Van je moeder moet je ’t maar hebben, dacht ik.

“Dom?” reageerde ik, licht geërgerd. “Hoezo?” Ze wijs­knikte.

“Die muts.” zei ze geamuseerd. Ze schudde d’r hoofd. “Zo dom.” Ik deed ’m af en verborg ’m in m’n jaszak.

“Maar hij’s wel warm.” mompelde ik.

[De rest van m’n bezoek hadden we ’t d’r niet meer over. Maar bij m’n vertrek dacht ik d’r weer aan. Ik hees me in m’n jas, omwikkelde m’n das en plaatste de muts weer buiten pas.]

Standaard

11 gedachten over “Muts

  1. Ik dacht eerst dat je een foto van een dakloze had geplaatst, tot ik besefte dat een dakloze wellicht geen fototoestel bij zich draagt en al helemaal geen foto van zichzelf maakt.

    Dus tja, ik kan je moeder wel begrijpen hoor. 😛


    {Mowl: leeftijdsgenoten, hè.}

  2. hehe jouw moeder is kennelijk het tegenovergestelde van de mijne; die zou zich voor warmte nooit laten hinderen door hoe het er uit ziet, zeker niet wat haar kinderen betreft 🙂


    {Mowl: je moest al jong ’n jutezak over je hoofd, hè?}

  3. Tom schreef:

    Moeders zijn soms moeilijk te volgen. Zet je een muts op tegen de kou, zie je er ineens dom uit. Laat je de muts achterwege, vragen ze zich bezorgd af of je je wel warm genoeg kleedt…

    {Mowl: ik heb ’t opgegeven moeders proberen te begrijpen.}

  4. Jean d'Artagnan schreef:

    Moeders hebben vaak gelijk…….
    Wel stoer dat je het bewijs daarvan gewoon op je weblog plaatst!

    {Mowl: en dan zie je de oorflapjes nog geeneens.}

Laat een reactie achter bij CatReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.