 |
|
Ik kan bevestigen dat ouderdom met gebreken komt. ’n Hekje overspringen probeer ik allang niet meer (al kan ik me niet heugen dat ooit gedaan te hebben, maar dat terzijde) en steeds vaker slaak ik ’n zucht wanneer ik me uit ’n stoel ophijs.
Toen Moeder me bekende er de pé in te hebben dat ze na haar ziekte niet meer haar oude zelf was geworden, kon ik haar gemoedstoestand dan ook uitstekend begrijpen.
“Ach, ’t wordt wel weer beter.” zei ze vooral om mij ’n hart onder de riem te steken. Ik schudde m’n hoofd
Met: “Nee hoor, beter wordt ’t nooit meer — alleen maar slechter.” smoorde ik de schijnhoop. Moeder zweeg.
[Ze zal bedacht hebben hoe prachtig ’t is dat heur zoon zo’n realiteitszin heeft. Ik zag de ontroering in de ogen opwellen.]
Ik heb anders helegaar nergens last van.
{Mowl: op ’n dag krijgt elke 29-plusser d’r mee te maken.}
Denk dat je moeder veel meer niet kan dan jij
{Mowl: en omgekeerd.}
Bruut. Hoop deed leven.
{Mowl: d’r is niemand gestorven, hoor.}
Gewoon weer trainen. Oefenen oefenen oefenen! Dan kun je over een jaar of twee gewoon de vierdaagse lopen, zonder problemen!
{Mowl: vierdaagse? Lopen? Ik? Ik ben niet debiel, hoor!}
Ben het toch wel met Possum eens!
Positief blijven! De wereld is al rot genoeg!
{Mowl: ik ben altoos positief.}
Who talked about negativity ?
Get your act together
and exercise.
{Mowl: zeg, ik heb al ’n moeder, hoor.}
Ik herken dit maar kom er nog niet voor uit….
{Mowl: maar die dag komt dichterbij. Steeds sneller.}