Ontsluiting

station

In deze eeuw van wereldoorlogen, in dit atoomtijdperk zijn de waarden veranderd. Wij hebben geleerd dat we slechts gasten zijn van het bestaan, reizigers op weg van het ene station naar het andere. Boris Pasternak (1890-1960)

Iedereen keek naar me en iedereen dacht: Wat ’n sloom Jetje! Dat voelde ik gewoon.

Kijk, om de deuren van ’n trein te open­en, moeten ze eerst zijn ont­gren­deld — dat weet ’n kind. Nu maakt mijn ver­voer­der gebruik van ’n trein waar vrolijke lampjes in de deur­knop op­lich­ten wanneer de machinist zover is — en daar wachtte ik geduldig op.

Maar de man achter me was niet zo lijdzaam en boog voor me langs om op de knop te drukken, waarvan de lampjes net op dat moment aan­ging­en. De deuren schoven onmiddellijk open.

[“Ja maar, zonet brandden de lichtjes nog niet.” wilde ik zeggen, maar iedereen liep langs me heen. Dus zweeg ik. Tot ik me realiseerde dat al ’t geduw ’n omfloerste manier was om me duidelijk te maken dat ik de doorgang belemmerde.]

Standaard

8 gedachten over “Ontsluiting

  1. Nu je het erover hebt, als die deuren automatisch dicht kunnen, waarom kunnen ze dan ook niet automatisch open?

    {Mowl: of — ik noem iets geks — op tijd rijden?}

  2. Possum schreef:

    The difference between here and there is
    that people here would say :
    ” Come on smart-alec ,
    you have to push the button.”
    Or to a woman:
    “You have to try the button, love.”

    {Mowl: ook als de lampjes nog niet branden?}

Laat een reactie achter bij TeunReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.