 |
|
“Wat ik nou heb meegemaakt!” Brrrr was nog niet binnen, of hij begon al te spuien.
“Loop ik, in de stad, langs ’n jongen en ’n meisje — echt zo’n ordinair stel, met veel glitter en blingbling — hoor ik haar tegen hem zeggen: ‘Ik snap werkelijk niet waarom je ’n mes meeneemt, naar de rechtbank.'” Brrrr benadrukte deze laatste woorden met kracht. Hij laste ’n betekenisvolle rustpauze in, voordat ie tot de apotheose kwam.
“En weet je wat ze toen zei?” vervolgde Brrrr. “Ze zei: ‘Ik heb mijn pistool toch ook niet meegenomen?'” Getuige de geschokte blik in Brrrrs ogen was dit ’t teken van ’t finale failliet van de mensheid.
[“En wat zei die jongen toen?” vroeg ik argeloos. Brrrr keek of ik iets heel doms had gezegd. “Ze liepen achter me.” zeidie. “Alsof jij ze zou hebben afgeluisterd.” Ik zei niks.]
Was het een groot mes??
Dat hebben ze vast wel ontdekt dan
{Mowl: ik heb — zoals gebruikelijk — geen idee.}
Brrrr knows you well.
You would never eavesdrop on people.
{Mowl: hoe denk je dat ik Mowl vul?}
Dat moeten dan wel plastic messen en pistooltjes zijn geweest, want volgens mij hebben ze op de rechtbank gewoon metaaldetectoren, hoor. Grootspraak, dat was het en niets anders.
{Mowl: vertel dat Brrrr.}
Klopt. Zelfs je riem moet je afdoen. Het is net Schiphol.
{Mowl: leuke associatie — rechtspraak en vluchten.}