Toen Tante thuiskwam gaf ze eerst de hulp ’n uitbrander.
“Had jij me dat potverdorie niet kunnen vertellen?” foeterde ze tegen de onwetende.
“Wat?” zei ze. Waarop Tante vertelde dat haar gehoorapparaat uit ‘r linkeroor bleef vallen en dat ze daarom ’t dorp in had gemoeten om ’t ding passend te laten maken. En dat de audicien na ’n korte blik had geconstateerd dat ze de beide toestelletjes simpelweg omgewisseld had. Hij had ’n rood stipje op ’t rechtertoestel gezet. Te klein naar mening van Tante.
“Je hebt d’r potverdorie ’n bril voor nodig.” mopperde ze. Om vervolgens ’t juiste hulpmiddel in ’t juiste oor te stoppen.
[De hulp haalde d’r schouders op en poetste verder. Ze kent Tante.]
Zouden ze ook niet zo’n stipje op mijn lenzen kunnen zetten?
{Mowl: of ’n braillepuntje.}
Hihi het lijkt m’n broer wel:-)
{Mowl: ook ’n mopperdoos?}
Vind hetgeen Laozi stelt, werkelijk prachtig. En succes met tante’s worstelingen.
{Mowl: dat zal wel lukken.}
Zei ze echt potverdorie, wat netjes van haar he! Zo ken ik haar niet!
{Mowl: ik wil ’t hier netjes houden.}
Gelukkig is je tante niet kleurenblind. Dan had ook die bril niet geholpen.
{Mowl: zolang ze maar ’n stip kan zien.}
Heeft ze haar bril in haar oor gestopt? En dat hielp?
{Mowl: ik leg ’t je nog wel es uit.}
WAT ZEG JE!?!?!?
{Mowl: kan ’t wat rustiger?}