 |
|
“Dwaas!” noemde ik Brrrr.
Ik had tijdens ons fietstochtje, bij ’t oversteken van de weg, ’t belendende fietspad over ’t hoofd gezien, waardoor ik over pollen en keien moest om alsnog op mijn deel van ’t asfalt terecht te komen. In plaats van over m’n eigen verkeersblunder te zwijgen, richtte ik m’n pijlen op Brrrr, die, me trouw volgend, dezelfde fout had begaan.
“Vorige keer lachte je me nog uit omdat ik hier verkeerd was gereden.” zei ik. “En nu doe je ’t zelf.” (’t Spreekwoord van de ezel en de steen kwam even niet in me op.)
“Tja.” zei Brrrr. “Ik deed gewoon wat jij deed.” Hij pauzeerde ’n moment om vervolgens zuchtend de dolk diep in m’n rug te duwen. “En dan gaat ’t meestal fout.”
[Hij grijnsde, dus grijnsde ik ook maar. De verdere fietstocht hebben we ’t d’r niet meer over gehad.]
Er bestaat ook zoiets als gps voor op de fiets ;-p
{Mowl: heb ik. Maar die waarschuwt niet voor pollen en kiezels.}
Op Terschelling kreeg ik het ook te horen als we verkeerd waren we gefietst. ‘Jij rijdt toch voorop?’, zei Patrick dan. Maar hij wilde niet voorop fietsen.
{Mowl: bang om ’t water in te rijden, zeker.}
Wat er ook gebeurt, altijd zelf blijven denken.
{Mowl: als jij ’t zegt.}
Is pot en ketel in deze niet toepasselijker dan ezel en steen?
{Mowl: ik heb niks met potten.}
Dat bedoelen ze met ‘in voor en tegenspoed’.
{Mowl: lief hè?}