|
Ik gaf Brrrr ’n por.
“Ben je wakker?” vroeg ik. Hij bromde iets onduidelijks — ik stoot ‘m nog maar es aan.
“Wat is?” vroeg ie slaperig.
“O, je bent wakker?” zei ik. “Mooi. Dan kunnen we opstaan. Heb je ook zo’n zin in dat koloniale ontbijt?” Hij gromde en trok ’t kussen naar zich toe.
“Weet je wat?” stelde ik voor, “Ik ga vast douchen en daarna kun jij.” Weer klonk iets onverstaanbaars. Ik nam aan dat dit ’n bevestiging moest voorstellen.
[Twintig minuten later kwam ik terug in de kamer. Brrrr sliep weer. Ik duwde ‘m. “Hallo.” zei ik. “Wil je nou opstaan of niet?” Ik hoorde iets pruttelen.]
Was het de koffiepot die hij in de tussentijd aan het werk gezet had?
{Mowl: daarvoor had Brrrr toch echt uit bed moeten komen.}
Twintig minuten slechts. Zeker geen regendouche?
{Mowl: en ’n ligbad. Maar ook trek.}
Ik dacht dat Brrrr altijd te porren was voor het lekkere eten? Tenminste, hij kan in elk geval goed koken…
{Mowl: uiteindelijk is ie dan ook overstag gegaan.}
Een koloniaal ontbijt? Je gedraagt je ook echt als een belanda!
{Mowl: wat kan ik zeggen? Schuldig?}
Vakantie is vooral niets moeten.
{Mowl: ontbijten toch wel?}
Omdat het standaard bij de prijs in zit voelt het als een verplichting.
{Mowl: standaard bij de prijs in? Duh.}