|
De hemel zij dank ben ik d’r weer. En Brrrr ook natuurlijk.
Om de belangrijkste vraag maar meteen te beantwoorden: we zijn ongedeerd teruggekeerd. Alle lichaamsdelen zitten d’r nog aan en functioneren nog — voor zover we dat hebben kunnen nagaan — naar behoren.
Gun ons ’n dagje rust voordat we met ’n reisverslag komen. Eén dagje — dat is toch niet teveel gevraagd, wel?
In de tussentijd kun je dan ’n gooi doen naar ’t reisdoel. De foto kan je daarbij behulpzaam zijn. Ik geef je ’n tip: d’r was natuur (want vogel) maar gelukkig ook beschaving (want asfalt). Moet ik nog meer zeggen?
[Gevangen tussen twee emoties schrijf ik deze woorden. Blij terug te zijn, vanzelf. En m’n hart weer es verloren geraakt daar waar ik niet kan zijn.]
Één van de waddeneilanden? Op Schier en Vlieland mag je niet komen met de auto. Één van de andere drie?
{Mowl: aangezien we verstoken zijn van gemotoriseerd vervoer in ’t algemeen, mag autovrijheid geen beletsel voor ’n bezoek van ons zijn. Integendeel, zou ik haast zeggen.}
Teer en dooie vogels. Een cruise op de Exxon Valdez?
{Mowl: die is toch al opgeruimd?}
Hart verloren? Scholekster? Dat moet de Wadden zijn…
Wellekome home!
{Mowl: jou maken ze ook niks wijs, wel?}
Fijn dat jullie er weer zijn, nu klopt mijn dagelijks weblogleesritme weer…welkom thuis…
{Mowl: orde en regelmaat zijn zo belangrijk.}
(stiekeme meelezer meldt zich: fijn dat je terug bent & wat een foto man!)
{Mowl: leuk wat van je te horen.}