 |
|
“Hij rook naar appeltjes!”
Ik had Brrrr meteen bij ’t verlaten van de trein gebeld om ’t ‘m te vertellen. Hij begreep me niet echt.
“Naar appeltjes?” vroeg ie. “Wie?”
“Die zwerver.” zei ik. “Nou ja, die man die leek op ’n zwerver. Hij stond bij de uitgang van de coupé en zag d’r vies en ongewassen uit. Vale kleren, slordig baardje, te lange haren in ’n staartje over z’n schouder.”
“En?” vroeg Brrrr.
“Ik had de armoedige geur van oud rook, verdroogd zweet en verschaald bier verwacht.” zei ik. “Maar niks daarvan.”
“Appeltjes zeker?” vermoedde Brrrr.
“Precies.” zei ik. “Appeltjes.”
[Nou ja — niet echt appeltjes. Meer appeltjesshampoo. Die geur. Heel nep, dus eigenlijk. En goedkoop. Dus.]
t was vast de wasverzachter.
{Mowl: vast.}
Verslaafd aan cider?
{Mowl: klinkt plausibel. (Ruikt cider naar shampoo?)}
Misschien moet ie zich toch maar eens op diabetes laten testen.
{Mowl: ruiken suikerzieken naar appeltjes, dan?}
Soms wel, vooral het zweet en de urine van onbehandelde diabeten … je zei zwerver dus maak ik de link … slechte hygiëne, urine op kleding.
In de vroegere dagen toen ze nog niet echt konden testen op suikerziekte, werd de urine geproefd. Een indicatie van diabetes, naast het vaak drinken, veel plassen, zweten, gewicht verliezen, was ook de vage geur van overrijpe appels tijdens het plassen.
Ik hoop dat ik nu niet je zin in appeltjes heb verpest 😉
{Mowl: dat ligt d’r aan — over wat voor appeltjes hebben we ’t?}
Maar beter die geur dan stinken toch?
{Mowl: maar voorzeker.}