 |
|
“Heeft u die garnalenkroketjes zelf gemaakt?” Brrrr had d’r op gestaan dat ik hier nog even naar informeerde toen ik bij ’t strandpaviljoen onze lunch ging afrekenen.
“Jazeker.” glom de man. “En hebben ze gesmaakt?”
Nu moest ik ‘m gaan vertellen dat niet ik maar Brrrr ’t gerecht had besteld en daarmee onze relatie blootgeven — normaal gesproken geen punt, maar iets weerhield me d’rvan. Oude, nog niet volledig afgebroken obstakels, zullen we maar zeggen. Hoe dan ook, ik paniekte.
“Nee, euh, ik heb ze niet gehad.” zocht ik ’n onmogelijke uitweg. “Ze waren voor m’n, euh, tafelgenoot.”
[De man glimlachte minzaam. Ik ging naar buiten, naar ’t voorportaal. D’r kraaide ’n haan.]
Een “gristelijke” strandtent?
{Mowl: verre van.}
Het was in ieder geval niet gelogen.
{Mowl: da’s ook weer waar.}
The crowing rooster
says it all.
{Mowl: door merg & been.}
Ach, Brrrr is toch Jezus niet? 😉
{Mowl: Lucas 23:3.}