אני לומד עברית

Fietsen schijn je niet te verleren. Een vreemde taal glipt, ongebruikt, als zand door je vingers.

Toen ik voor het eerst naar Israël ging bestond mijn voorbereiding onder meer uit het leren van Hebreeuws. Ik volgde een cursus op het talenlab van de universiteit. Met een bandrecorder en een hoofdtelefoon repeteerde ik woordjes en zinnetjes. Het resultaat mocht er wezen. Ik herinner me een levendig gesprek dat ik in Jeruzalem had met een Palestijnse ondernemer.

Inmiddels is het al weer te lang geleden dat ik in Israël ben geweest. Het doet mij pijn om te zien hoe de situatie daar is geëscaleerd. Vooral omdat mijn hart er nog ligt. Ik droom ervan ooit weer terug te keren en de geuren van de wereld op te snuiven. Maar op het moment ontploffen er nog teveel bommen. In de loop van de jaren is veel van wat ik wist van de cursus op het talenlab weggezakt. In de vergetelheid geraakt. Verloren gewaand.

Tot ik via Yonathan leerde ik dat bij Milingua een gratis cursus Hebreeuws wordt aangeboden.

De uitgesproken woorden en zinnen brengen me weer terug naar jaren her toen de Midden Oostenproblematiek nog kinderspel was in vergelijking met nu. De situatie van vandaag is allang voorbij het vraagstuk van ‘wie er is begonnen’. Het is nu tijd om handen te schudden en het verleden achter je te laten. Maar ja, ik heb makkelijk praten. We leven nu al zestig jaar in vrede en kunnen het nog steeds niet nalaten de Duitsers een hak te zetten.

Of ik ooit weer naar Israël ga – ik weet het niet. Maar ik luister weer naar de woordjes en herhaal ze. “Ani lomed iwriet.” prevel ik. Ik leer Hebreeuws. Voor – wie weet – wanneer ik weer terugkeer.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.