Eindeloos

zerk
De liefde is een hemelse druppel die de goden in de levenskelk hebben gegoten om er de bittere smaak wat van te verzoeten. John Wilmot, 2e graaf van Rochester (1647-1680)

Brrrr neemt m’n dood niet serieus.

Ik hing over de balustrade van de overloop. Brrrr vouwde de was in de slaapkamer. Hij zat op bed.

“Zul je me missen als ik d’r niet meer ben?” mierde ik.

“Ja hoor.” zei Brrrr terwijl ie ’n onderbroekje samenvouwde.

“Maar niet teveel hoor.” waarschuwde ik. Ik legde m’n hoofd op m’n armen. “Je moet wel verder met je leven.” Brrrr legde ’t zakdoekje neer.

“Natuurlijk.” zeidie.

“Aan de andere kant,” zei ik, “moet je me natuurlijk wel verschrikkelijk gaan missen.” Brrrr stopte met z’n werk en keek me aan.

“Verveel je je?” vroeg ie.

“Mmm.” deed ik.

[Vervelen klinkt zo apathisch. Terwijl ik gewoon niks liever doe dan niks.]

Standaard

5 gedachten over “Eindeloos

  1. bga schreef:

    Op deze dag had je toch zeker wel iets anders aan je hoofd? Belletje? Kaartje?

    {Mowl: es kijken… neuh, ik zou niet weten waarvoor. Jij?}

Laat een reactie achter bij bgaReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.