Wees niet cynisch ten aanzien van de liefde, want tegenover alle dorheid en teleurstelling is zij eeuwig als het gras. Max Ehrmann (1872-1945)

Toen ik langs ’t veldje liep, had ik eerst nog niks in de gaten. Tot ’n scherpe geur de achterkant van m’n neus prikkelde. ’t Was ’n aangenaam scherpe geur: fris en vet. Ik zoog m’n borst vol. Daarna ging m’n blik als vanzelf in de richting waar ik de oorsprong vermoedde.

Ik zag ’n man op ’n maaier rondrijden. Naast en achter ‘m werden kleine plukjes gras uitgespuugd om ’n kaal geschoren veld achter te laten. Hierbij kwam die reuk vrij, die geur van lente en belofte, ’n geur die ik niet anders kan beschrijven dan groen.

Nee, groen volstaat niet. Leven is beter — of nee, geboorte. Wacht: Eeuwigheid. Ja — Eeuwigheid!

Gras.

[Ik was bijna vergeten hoe overweldigend ’t was. Als ’t tenminste gekortwiekt is.]