Zorgelijk

wilders
Zodra een idee algemeen aanvaard wordt, is het tijd om het te verwerpen. Holbrook Jackson (1874-1948)

Ziedend belde ik ’t woonzorgcentrum waar Tante woont.

Tante was laat in de avond wakker geworden in de veronderstelling dat ’t ochtend was. Dus lijnde ze de hond aan en ging d’r mee wandelen. Ze struikelde en viel. Daarbij brak de pols. Tegen elf uur werd Moeder gebeld. Zij moest met Tante naar de huisartsenpost. Pas rond half drie ’s nachts was zij thuis.

Ik was woedend.

“Terecht.” zei de dame van ’t woonzorgcentrum. “Dit is niet voor niks ’n woonzorgcentrum. Waar blijven we als d’r geen zorg is?” Ik hoorde haar ’t relaas in d’r computer tikken. “Ik ben blij dat u gebeld heeft. Daar leren we alleen maar van. Dit kan niet. U hoort hier nog van.” Tik-tik-tik deden d’r vingers. Ik viel stil.

[’n Klacht moet op gezonde weerstand stuiten. Wie rekent d’r nou op begrip?]

Standaard

2 gedachten over “Zorgelijk

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.