 |
|
De dag d’rvoor treksteigerden de strakgeblazen heliumballonnen nog gespannen aan hun touwtjes. Nu hingen ze zo’n beetje half en voelden rimpelig aan.
“Toepasselijk.” reageerde Karin toen we haar ’t sneue feestbetoon overhandigden. “Want dat is precies wat d’r gebeurt wanneer je vijftig wordt.” Ze wikkelde de koordjes, minzaam glimlachend, om d’r pols.
“Grappig. Dat zei René ook al.” zei Brrrr. “Au.” Hij keek me geschrokken aan. “Waarom trap je me?”
“Omdat je nog zo jong bent, denk ik.” antwoordde Karin mijn plaats. Ze draaide, nog steeds glimlachend, naar mij. D’r wenkbrauwen gingen polsend omhoog. “Nietwaar René?”
[Ik knikte maar. En was blij dat ik nog geen vijftig ben.]
Het leven is een verrimpeld ballonnetje…
{Mowl: jij zou tegeltjes moeten maken.}
Om maar te zwijgen van bepaalde lichaamsdelen van 50-plussers. Of is dat pas bij zestig-plussers?
{Mowl: vertel.}
Autsch! Maar 50 is niet het einde…
{Mowl: misschien niet, maar de man met de zeis komt al wel in zicht.}
50 is pas de helft van 100!
{Mowl: hoe dank ook — ’t wordt vanaf dan alleen maar minder.}