|
We liepen langs ’n rek met motorjasjes voor kinderen (’t was tenslotte Harley-dag in Arnhem) toen ik ’n vrouw achter me hoorde, met ’n zekere lijzigheid die de toon van ’t volk tegenwoordig zo kenmerkt.
“Van zukke heb ik d’r vorig jaar ook twee gekocht.” klonk ’t. “Voor Melissa en Naomi.” Ik had meteen ’n vooringenomen beeld van de spreekster, maar ik dorst niet om te kijken om ’t na te gaan.
“Vreemd.” zei ik even later tegen Brrrr. “Soms doe je bepaalde dingen in bepaalde gezelschappen gewoon niet.”
Brrrr knikte en nam nog ’n slok van z’n champagne. ’t Was tenslotte niet in heel Arnhem Harley-dag.
[Wandelen tussen Gewone Mensen — dat is wel ’n beloning waard, dachten we.]
Weet niet waarom maar moest opeens aan Geer & Goor denken…
{Mowl: daar heb ik gelukkig nooit last van.}
Heeft ieder provinciestadje tegenwoordig zijn eigen Harleydag? Wat ordinair.
{Mowl: ik zou die term niet durven te gebruiken. Wel es gezien hoe groot die kerels zijn?}
beschouw je jezelf of jou en Brrrr dan niet als gewone mensen? We zijn toch allemaal gewoon maar mensen..
{Mowl: wat lijkt me dat vreselijk.}