|
De hommel bracht mij in ’n filosofische stemming.
“Wat zijn insecten toch volmaakt.” mijmerde ik. Brrrr keek me aan. Ik hoorde ‘m bijna Niet weer, hè denken. Maar ik moest door.
“Als mensen ’n kind krijgen, of n’importe welk dier hun jong, dan moet ’t eerst alles leren. Eten, lopen, vliegen.” Brrrr fronste. “Vogels dan.” vulde ik aan. “Maar insecten niet.”
Ik keek vol bewondering naar ’t geelzwarte wonder.
“Ze kunnen gewoon meteen alles.” peinsde ik. Brrrr zuchtte.
“Dat is toch zo?” protesteerde ik. “Of heb je soms ooit ’n hommel op ’n tak zien zitten kijken of d’r jong z’n eerste vlucht ging maken?”
We waren even stil. Brrrr draaide z’n blik weg. Toen keek ie me weer aan.
“Heb jij zuurstofgebrek gehad bij de bevalling?” vroeg ie.
[Wel als kind van ’t aanrecht afgevallen. Maar da’s allemaal goedgekomen.]
Van de buitenkant dan.
{Mowl: daar gaat ’t toch om?}
Ben je er zeker van dat alles weer goedgekomen is René?
(big smile )
{Mowl: zolang ik m’n medicijnen slik is d’r niks aan de hand.}
Insecten kunnen anders, net als kinderen, behoorlijk irritant zijn.
{Mowl: ik vergeet altijd welke van de twee je mag doodslaan.}