 |
|
“Hoor je dat?” fluisterde ik. We lagen stil in bed. Alleen ’t ruisen van de ventilator was te horen, gelardeerd met ’n ander, onbekend geluid.
Woewoewoewoe, ging ’t. En daarna kwam ’n klein fluitje. Priet!
“’t Is vast één of andere vogel.” zei Brrrr. “Eén die we nog niet kennen.” ’t Was heel goed mogelijk: we wonen tenslotte in ’n bosrijke omgeving met veel soorten dieren.
Woewoewoewoe. Priet!
“Wat gaat dat mooi gelijkmatig.” vond ik. “’t Lijkt net alsof d’r steeds dezelfde tijd tussen zit.” Brrrr stond op.
“Wat doe je?” vroeg ik. Hij hief z’n hand op.
“Sst.” zeidie.
Woewoewoewoe. Priet! ging ’t weer. Brrrr kwam terug in bed.
“’t Is de ventilator.” zeidie.
[’t Verschil tussen natuur en machine wordt steeds kleiner. Best ’n mooi idee.]
Ik dacht aan een politiewagen met sirene.
{Mowl: daar kan ik niks aan doen.}
Je oren eens laten checken?
{Mowl: tuurlijk. Ze zijn mooi.}
Het verschil tussen natuur en machine, ofwel hoog tijd voor een bezoekje aan de nko arts 🙂
{Mowl: die bij ons kno-arts heet, overigens. Kun je nu vertellen wat ik daar te zoeken heb?}