 |
|
Soms wenste ik dat ik meer gelijkmatig van gemoed was. Maar dat ben ik niet. Zo gebeurde ’t dus dat ik zwaarmoedig op bed lag, toen Brrrr z’n hand op m’n hoofd legde.
“Dat deed je vroeger ook.” zei ik zacht.
“Ssst.” zei Brrrr. “Wat denk je dat ik aan ’t doen ben?” Ik sloot m’n ogen. De donkere wolken in m’n hoofd pakten samen. ’n Storm stak op. Mijn hart begon te bonzen, m’n ademhaling werd snel en oppervlakkig. Gedachten schoten heen en weer. Angsten werden opgetild. De orkaan blies ze op! Op! Op! En liet ze weer zakken — zonder ze los te laten.
Dan braken de wolken en luwde de wind en langzaam kwam alles weer op z’n plaats terecht. Kalmte kwam over me en rust. Ik zuchtte. Langzaam gleed de hand van m’n hoofd.
“Dankjewel.” fluisterde ik. Er kwam geen antwoord. Ik draaide m’n hoofd naar Brrrr. Hij sliep.
[Ik glimlachte — voor ’t eerst die dag.]
Jullie zijn wel erg Yin en Yang hè.
{Mowl: moet ik die kennen?}
Ik ken dat. En daarom zit ik hier nu met tranen in mijn ogen.
Had ik trouwens al eens geschreven dat ik je blog zo fijn vind? Ik vind je blog zoooooo fijn. Al die mooie verhalen en waarnemingen en beelden in al die treffende stukjes vol lichtheid en weemoed tegelijk…
Had ik al eens…?
Zucht.
{Mowl: ga door, ga door. Dat ik nog es ’n vrouw aan ’t zuchten kon krijgen.}
Da’s lief van ‘m …
Is er overigens enige connectie met Pink Floyd hier?
{Mowl: ja. De titel.}