|
“Bitterballen dus.” zuchtte Roald. Hij sloeg z’n notitieblok dicht en keek ons beledigd aan.
Voor ons feestje, vandaag, hadden we ‘m gevraagd om de smaakzinnen te prikkelen. Dat was helemaal geen probleem.
“Ik heb ’n hele mooie tonijn gekocht.” zeidie. “En ’n wilde zalm en fantastische kabeljauw. Daar ga ik iets heel lekkers van maken.” Hij was d’r zelf erg enthousiast van geworden, zag ik. Toch was ’t niet helemaal wat we wilden. Dat zei ik dus ook.
“Heel mooi.” zei ik. “Maar ik wil meer.”
“Ja.” zei Brrrr. “Iets wat ze niet van je verwachten.”
“Iets basaals.” zei ik. “Iets banaals, misschien.”
“Bitterballen?” had ie gelachen. We keken mekaar aan, Brrrr en ik.
“Ja.” zeiden we samen. Roald keek verbijsterd.
[Wat dat betreft kan ’t feestje niet meer stuk. Mmm, bitterballen.]
ohh neen! twas dinsdag hé?
Shame on me!
Alsnog van harte gefeliciteerd!
Gelukkig dat de Abraham pop er niet gekomen is. Mijn man dreigde daar ook mee. Ik zei toen als ie het deed dat ik zou scheiden 🙂
{Mowl: soms moet je daadkrachtig optreden.}
Ojee! Heb ik jouw verjaardag gemist?
{Mowl: net als ik jouw website. Wat is d’r gebeurd?}
Ah. Er gaat niets boven een goeie bitterbal met de perfecte mosterd erbij. Echt niet.
{Mowl: ’t hoogtepunt van de Nederlandse cuisine.}
Oehh kan bijna niet wachten! Tot straks
{Mowl: leuk dat jullie d’r ook bij zijn.}
Mmm, bitterballen!
{Mowl: de allergoedkoopste!}
eindelijk…..gni gni
{Mowl: ook uitgenodigd?}
laat de bitterballen maar komen zou ik zeggen
{Mowl: kun jij ook niet wachten?}