In rook op

buiten
Het leven is een sigaret die ik uit beleefdheid heb moeten aanvaarden. Samuel Beckett (1906-1989)

We troffen Maarten op ’t terras van De Boerderij. Hij dronk ’n flesje water.

“Hoe is ’t?” vroegen we, wetende dat ’t antwoord niet was wat we zouden willen horen. Sinds Peter dood is, is Maarten in ’n deel van ’t leven terechtgekomen waar niemand ooit van wil weten. Hij zuchtte.

“Sommige dagen zijn beter dan andere.” zeidie. We knikten — alsof wij ’t werkelijk begrepen. In plaats daarvan bestelden we ’n chardonnay en spraken in gemeenplaatsen. Wat konden we anders? Maarten pakte ’n mentholrokertje.

“Weet je wat ’t is, jongens?” zeidie, kijkend naar de peuk. “Aan alles komt ’n eind. Ook aan ’n sigaret, als je maar lang genoeg blijft trekken.”

[“Ik had ook zuigen kunnen zeggen,” haastte Maarten zich, “maar dat had zo dubbelzinnig geklonken.”

Standaard

4 gedachten over “In rook op

    • Maarten schreef:

      Heb je gelijk in en dat gebeurt ook nog wel. Minder, maar ’toch’. Lachen was mijn ‘ding’ , vrolijk zijn, vooral voor anderen. Ik ben een pleaser, maar het voor jezelf zijn is moeilijker dan voor anderen.

      {Mowl: wat je zegt — ’t zal gaan gebeuren.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.