In de wachtkamer

in-de-mandWe zaten zwijgend in de wachtkamer, Brrrr en ik. In de spreekkamer werd Pim onder handen genomen. We vermoedden namelijk dat Pim last had van demodexen. Ach ja, je hoort wel es wat, niet waar?

Om te controleren of ons vermoeden juist was, moest de dierenarts een flink stukje huid afschrapen en onderzoeken. Ze keek ons aan.

-„Doet dat pijn?�? piepten we.
-„Hij zal het wel vervelend vinden.�? bevestigde de dierenarts.

Eensgezind besloten we geen getuige te zijn van het geschraap. We vertrokken naar de wachtkamer. Bleek om onze neusjes.

We luisterden of we Pim hoorden krijsen. Het bleef stil. In de tussentijd maakte onze fantasie overuren. We durfden onze gedachten niet uit te spreken.

-„Was ik maar niet meegegaan.�? verzuchtte Brrrr.

Na veel te lange tijd werd de deur geopend. De dierenarts noodde ons binnen.

-„Nou, het is niks, hoor.�? zei ze. „Hij is kiplekker.�?

[Pim zat alweer in zijn mandje en spinde dat het een aard had. Er was een rode plek zichtbaar.

-„Hij is heel dapper geweest.�? zei de dierenarts. We knikten. Hij wel.]

Standaard

6 gedachten over “In de wachtkamer

  1. Pim is wat dat aangaat dus net iets moediger dan jullie. Misschien wil hij wel een keertje met jullie mee als een van jullie een medisch onderzoek moet laten doen.

    {Mowl: hij zou in elk geval de artsen vermaken.}

  2. rozebeer schreef:

    aaaahhhhh, is die schat mishandeld door de dierenarts…?
    Wat zielig, maar wat fijn dat er op zich niets mis is met Pim…

    {Mowl: maar deze zekerheid kostte wel bijna € 45!}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.