 |
|
“O jee.” zei ik. “M’n horloge staat stil.” Ik keek op m’n klokje, waarvan de wijzers onveranderlijk tien over vier aanwezen.
“De batterij zal wel leeg wezen.” zei Brrrr vrij overbodig. “We gaan vandaag in de stad wel ’n nieuwe halen.” Hij liep naar ’t laatje van ’t witte kastje naast de fauteuil. “Hier.” zeidie, terwijl ie ’n ander horloge d’r uit pakte. “Dan doe je voorlopig deze om.”
Ik deed m’n horloge af en bond ’t aangebodene om. Voor de zekerheid keek ik op ’t uurwerk. Ik schrok me wild.
“Getsie.” zei ik. “‘Ook al tien over vier!” Brrrr schoof ’t laatje dicht.
“Je moet ‘m ook eerst opwinden.” zeidie.
[Hij had gelijk. Maar ik zal van nu af blij zijn als ’t weer zo laat is geweest.]
‘Vroeger’ zetten de horlogers/juweliers de uurwerken in hun etalage altijd op 10 over 10. De wijzers staan dan optisch oké; je wordt er vrolijk van en het stimuleert de aankoop -:)
{Mowl: beter dan tien over vier. Daar word je chagrijnig van.}
Het was toevallig niet tien over vier?
{Mowl: euh, nee.}